Niet lang geleden was ik terug in de streek waar ik ben opgegroeid. Mijn moeder, die al dik in de 80 is, heeft wat meer hulp en begeleiding nodig en de familie, die behalve ikzelf daar allemaal nog woont, kwam bij elkaar om over de situatie te praten en afspraken te maken.
Wonderlijk toch, vind ik, hoe in zo’n gesprek met intussen allemaal volwassen mensen van zelfs voorbij de middelbare leeftijd de oude rollen en patronen van vroeger in ons gezin weer meteen te herkennen waren. Eenieder neemt meteen weer de positie van vroeger in, of voelt zich daar toch ten minste als vanzelf toe aangetrokken.
En ook bij het bezoek later aan mijn moeder zelf viel me dat weer op, waarbij ik trouwens ook nog merkte dat mensen als ze ouder worden niet per sé minder eigenwijs worden…. Mijn moeder vecht voor haar autonomie, en dat is toch ook wel heel mooi om te zien.
In de loop de jaren heb ik zelf ook de nodige therapie gedaan, niet in de laatste plaats tijdens mijn opleiding. Ieder opleidingsjaar zeven therapiesessies bij ieder jaar een andere al ervaren therapeut, dat zijn 21 sessies in totaal.
Maar ook gewoon als cliënt heb ik therapie gevolgd, en zodoende heb ik zelf ervaren hoe oude littekens uit de relatie met je ouders en de rollen en patronen in je gezin van herkomst ook op latere leeftijd nog een soms grote rol kunnen spelen. En hoe fijn het is om je daarin vrij en ongedwongen te kunnen gaan bewegen.
Hoe fijn dat is, die ruimte en vrijheid, dat voelde ik nog maar weer eens duidelijk tijdens mijn bezoek,. Het was ontspannen, en fijn om iedereen weer te zien. En dat is wel eens anders geweest.
